Nabożeństwo różańcowe

Krótka historia Różańca na podstawie książki G. Amortha "Mój różaniec"

Od niepamiętnych czasów w klasztorach odmawiano sto pięćdziesiąt psalmów Dawidowych. Około r. 850 pewien mnich zaproponował, aby odmawiano zamiast nich sto pięćdziesiąt razy Ojcze nasz. Wierni i mnisi skorzystali z rady irlandzkiego duchownego i zaczęli odliczać powtórzenia Modlitwy Pańskiej na różne sposoby. Niektórzy posługiwali się stu pięćdziesięcioma kamykami, niektórzy sznurkami, a jeszcze inni węzłami. Z biegiem lat z węzłów i kamyków powstał różaniec. W XIII wieku mnisi cysterscy opracowali nową formę modlitwy, którą nazwali właśnie różańcem. Porównywali ją do bukietu mistycznych róż ofiarowanych Maryi. Św. Dominik rozpowszechnił różaniec, ogłaszając w 1214 r., że nabożeństwo różańcowe jest pomocne w walce chrześcijan z herezjami.

Różni teologowie od dawna uważali, że sto pięćdziesiąt psalmów to ukryte proroctwa o życiu Jezusa. W oparciu o studia nad psalmami opracowano psałterze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, a także hymny na cześć Maryi. Powstały cztery róże psałterze: sto pięćdziesiąt razy Ojcze nasz, sto pięćdziesiąt razy Pozdrowienie anielskie, sto pięćdziesiąt razy Chwała Jezusowi, sto pięćdziesiąt razy Chwała Maryi.

Około r. 1350 ukształtowało się Zdrowaś Mario w takiej postaci, w jakiej znamy je dzisiaj. Stało się to dzięki zakonowi kartuzów, który połączył pozdrowienie archanioła Gabriela z pozdrowieniem św. Elżbiety oraz dodał „teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen”. W XIV wieku cystersi wprowadzili dodatkowe fragmenty wypowiadane po imieniu Jezus, aby objąć w tej modlitwie całe życie Chrystusa. Około połowy XIV wieku Enrico Kalkar, kartuz z Kolonii, wprowadził Ojcze nasz przed każdą dziesiątką Zdrowaś Mario.

Alan de la Roche ograniczył modlitwę różańcową do piętnastu tajemnic podzielonych na radosne, bolesne i chwalebne i dopiero Jan Paweł II, wielki apostoł modlitwy różańcowej, w liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae wprowadził tajemnice światła streszczające publiczne życie Jezusa.

Ostateczną formę różaniec uzyskał w 1521 r. za sprawą dominikanina Alberta de Castella.

W kilku objawieniach sama Matka Boża wskazała modlitwę różańcową jako najbardziej potrzebną ludzkości. W czasie objawienia w Lourdes w 1858 r. miała długi sznur różańca na ramieniu. W 1917 r. w Fatimie Matka Boża zachęcała, aby odmawiać różaniec codziennie.

Jak się modlić?

Tak pisze dominikanin Cyprian Klahs OP: „Modląc się na różańcu, stajemy się jakby naśladowcami Maryi. Ewangelia stopniowo wnika w obieg myśli człowieka, umacniając jego wiarę i przybliżając do Boga. W tej modlitwie Maryja jest z jednej strony orędowniczką z drugiej zaś, jako jedna z nas, ta która już doszła do pełnego zjednoczenia z Bogiem, jest potwierdzeniem i gwarancją Bożych obietnic i źródłem naszej nadziei – my zmierzamy tam, dokąd Ona już doszła.

Różaniec jest modlitwą dwuwarstwową. Specyficzna technika modlitewna, która polega na powtarzaniu pacierzy jest przygotowaniem serca i umysłu do rozważania najważniejszych wydarzeń z życia Chrystusa i Jego Matki, które zarazem są dziejami naszego zbawienia. Rytm i melodyka słów w różańcu nieustannie podtrzymują więź z Bogiem, pozwalają w skupieniu rozważać tajemnice, budzą pragnienie głębszej wiary i otwierają człowieka na łaskę Bożą. Jan Paweł II w swoim liście „O Różańcu Świętym” napisał, że „modlitwa ta należy do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji chrześcijańskiej”.”

Wydarzeń, nazywanych tajemnicami, które rozważamy w różańcu jest, po wprowadzeniu tajemnic światła, dwadzieścia. Każdemu z nich odpowiada dziesiątka różańca, czyli jedno »Ojcze nasz«, dziesięć »Zdrowaś Maryjo« i jedno »Chwała Ojcu… «.

Cztery części różańca są streszczeniem orędzia chrześcijańskiego:

Tajemnice radosne mówią o wcieleniu:

· zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

· nawiedzenie św. Elżbiety

· narodzenie Jezusa w Betlejem

· ofiarowanie Jezusa w świątyni jerozolimskiej

· odnalezienie 12-letniego Jezusa w świątyni

Tajemnice światła mówią o nastaniu, wraz z Chrystusem, Królestwa Bożego:

· chrzest Jezusa w Jordanie

· wesele w Kanie Galilejskiej

· głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

· przemienienie Jezusa na górze Tabor

· ustanowienie Eucharystii

Tajemnice bolesne mówią o odkupieniu:

· modlitwa Jezusa w Ogrójcu

· biczowanie Jezusa

· ukoronowanie cierniem

· droga krzyżowa

· śmierć Jezusa na krzyżu

Tajemnice światła mówią o wyniesieniu do chwały:

· zmartwychwstanie Jezusa

· wniebowstąpienie Jezusa

· zesłanie Ducha Świętego

· wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

· ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi.

Sposób odmawiania Różańca Świętego

Na krzyżyku, na stojąco odmawiamy Wierzę w Boga.
Na pierwszym paciorku odmawiamy Ojcze nasz.
Na następnych trzech paciorkach odmawiamy Zdrowaś Maryjo: pierwsza modlitwa za pogłębienie wiary, druga za pogłębienie nadziei, trzecia za pogłębienie miłości.
Na przerwie między trzema paciorkami w pojedynczym, następnym odmawiamy Chwała Ojcu, następnie O mój Jezu, po czym zapowiadamy pierwszą tajemnicę.
Na paciorku przed medalikiem odmawiamy Ojcze nasz.
Po czym następuje 10 paciorków i na każdym z paciorków odmawiamy Zdrowaś Maryjo.
Po odmówieniu dziesiątki przechodzimy do przerwy, gdzie odmawiamy dwie modlitwy: Chwała Ojcu i O mój Jezu oraz zapowiadamy kolejną tajemnicę.
Na paciorku pojedynczym ponownie odmawiamy Ojcze nasz i dalej, jak powyżej jeszcze czterokrotnie dziesiątki Zdrowaś Maryjo, itd.
Na zakończenie na medaliku odmawiamy Pod Twoją obronę oraz można dodać Wieczny odpoczynek.